Kunstenaars L-R | Nederlandse Naïeve Kunstenaars

Henk Lamm

was autodidact. Natuurlijk had hij tijdens zijn opleiding tot onderwijzer het gebruikelijke tekenonderricht genoten, maar daar zou het bij blijven. Hoewel hij goede cijfers haalde, kreeg hij aan het einde van de rit geen diploma, aangezien hij ongeschikt geacht werd voor het beroep van onderwijzer. Werkeloos, gedesillusioneerd is hij, en als dan ook nog zijn moeder komt te overlijden, kan hij het leven niet meer aan. Twee jaar lang zal hij verblijven in de St. Jozefstichting in Apeldoorn, een inrichting voor zenuwzieken.
Eenmaal weer thuis is er zwaar lichamelijk werk in de dienst werkverschaffing. Ook vindt hij af en toe emplooi bij een kwekerij. De kunst is zijn enige troost.
Een kleine meester, in alle opzichten. Een beperkt oeuvre. Slechts zo’n driehonderd tekeningen, drukken en schilderijtjes op papier en karton. Bescheiden formaten. Een kleine kring van bewonderaars. Erkenning in bredere kring kwam pas geruime tijd na zijn dood.
Maar wat een zeggingskracht! Nooit werd het Twentse landschap zo treffend, zo van binnen uit, geportretteerd als in de tekeningen en schilderijtjes van de Hengelose schilder Henk Lamm.

Bella Lande

Niets van bekend

Arie van Leijen

werd in 1921 te Hensbroek (West-Friesland) geboren in de molen van zijn ouders, als jongste in een oud geslacht van molenaars. De ouders hadden land bij de molen, waarop 's zomers hard werd gewerkt, als de molen, een gemaal, nauwelijks hoefde te functioneren vanwege geringe regenval. Na de lagere school ging hij zijn ouders helpen op het land en allengs leerde hij er het molenaarsvak bij. Hij huwde in 1946 en verhuisde naar Nieuwe Niedorp, waar hij gedurende ruim 32 jaar molenaar zou zijn. Bij zijn vervroegde pensionering op 61-jarige leeftijd kon hij naar de vroegere molen van zijn ouders terugkeren als onbezoldigd beheerder. Hij begon in 1978 te schilderen. Hij had plezier in het omgaan met verf ontdekt, nadat hij een houten vogel, dat zo kleurloos was, vrolijk had opgeschilderd. Prenten van oude molens uit de streek, en krantenfoto's van vroeger, misten ook kleur en werden dus nageschilderd op board, aanvankelijk met acryl en later met olieverf op board. Het bescheiden oeuvre valt op door pretentieloze oprechtheid, aansprekelijke kleuren en strakke composities en stijgt door sfeervolle weergave ver uit boven eenvoudige kopieerkunst.

Maria l'Herminez-van Raak

die haar werk signeert met haar (door haar echtgenoot veranderde) voornaam Marit, werd geboren in 1925 te Tilburg als jongste van vier kinderen. De vader stierf vroeg, de moeder hertrouwde, en Marit was er ongelukkig onder. Zij kwam op een fabriek te werken en ontmoette Theo l'Herminez, kunstschilder en tekenleraar, die er tijdelijk werkte. Ze huwden, maar zouden kinderloos blijven. Nadat ze zeventien jaar waren getrouwd begon ze te schilderen, kort na de dood van haar moeder in 1968. Door de adviezen van echtgenoot Theo kon zij zich vooral technisch snel ontwikkelen. In essentie bestaat haar werk uit zeer spontane beelden, die echter met uitzonderlijke zorg worden opgezet. Zij streeft als het ware naar een aan het aardse ontstegen, smetteloze zuiverheid, terwijl haar onderwerpen niet verder reiken dan het alledaagse.

Anneque Lijnkamp

werd geboren in 1947 te Venlo, in een huis aan de rivier de Maas. Toen zij vier jaar was verhuisde men naar Baarlo, waar zij op de nonnenschool ging. Zij bezocht in Venlo de middel bare school, ook geleid door nonnen. Anneque groeide op in een familie die erg van paarden hield en ook zij leerde er van jongsaf aan mee omgaan. Na de middelbare school bracht zij enige tijd in het buitenland door, o.a. in Normandie om op een stoeterij te werken. Ook studeerde ze enige maanden kunstgeschiedenis in Rome. Ze wist niet goed te kiezen tussen haar twee liefdes, paarden en de kunst, maar verkoos aanvankelijk om rijinstructeur te worden en volgde een opleiding in Nederland, waarna zij in diverse privéstallen werkzaam was. Ondertussen bleef ze zich tevens aan de kunst wijden en was creatief met klei en stof. Zij assisteerde enige tijd de beeldhouwster Ferdi Tajiri bij het bekleden van ijzeren vormen. In 1980 schilderde zij eens spontaan het eigen huis op een klein paneeltje en ontdekte het plezier in het fijn en gedetailleerd weergeven van allerlei dingen uit het dagelijkse leven. Zij was inmiddels (1979) getrouwd met architect Han Lijnkamp. Het schilderijtje oogstte veel bewondering en zij kreeg prompt opdracht om huizen te schilderen. Haar werk kenmerkt zich dan ook door twee kanten: op de werkelijkheid gerichte opdrachten, en het vrije werk, waarin zij over een ruime fantasie blijkt te beschikken. In dat laatste werk toont zij haar belangstelling voor architectuur, muziek en dieren. Anneque Lijnkamp schildert vrijwel uitsluitend met acryl op kleine paneeltjes.

Loozen

helaas geen gegevens bekend.

Maria Macco-Pool (1887-1975)

Den Haag (Oranjeplein). Zij kreeg vooral bekendheid omdat ze was opgenomen in de Albert Dorne Collectie van Naïeve Schilderkunst. Deze collectie is nu in z´n geheel in het bezit van het Clemens-Sels-Museum in Neuss, Duitsland.
Margriet 1974:KIJKEN MET DE OGEN VAN EEN VERWONDERD KIND
Nico Scheepmaker over Nederlandse Naieven: eigentijdse kunst die boeit en ontroert:
Luc Lutz, verzamelaar van naieve kunst, vroeg eens aan mevrouw Macco Pool, 'n Nederlandse naieve schilderes,
wat die twee ogen in het gebladerte betekenden die zij geschilderd had. 'Nou gewoon, twee kijkende ogen', zei ze..

In 1961 won mevrouw Macco-Pool een Talensprijs met haar werk. Zij behoorde tot de uitverkorenen in een door een damesweekblad uitgeschreven wedstrijd voor zondagsschilders.
Mevrouw Macco is geen Rousseau, geen Grandma Moses.
Toen een criticus een Laatste Avondmaal van haar zag, waarin alleen de Christus duidelijk was afgebeeld en de apostelen nog slechts als vage schimmen waren aangeduid en hij dat iets heel bijzonder vond, toen zei ze nuchter ''t Is nog niet af'
Zij heeft maling aan de diepe gedachte die hij daarin meende te ontdekken en zal die apostelen ook wel afschilderen, strak en duidelijk tot in het kleinste detail, zoals zij het zich heeft voorgesteld..

Rijksbureau voor Kunsthistorische Documentatie. recordnummer 64240

Maurice (Jan Martens)

werd geboren tijdens de 2e wereldoorlog in Gennep een klein stadje in Noord-Limburg. Al vanaf zijn kinderjaren op de lagere school was Jan geïnteresseerd in tekenen.
Echter werd zijn drang om iets te scheppen rond 1970 sterker. Hij experimenteerde met allerlei materiaal, zoals mozaïek, hout snijden en metaalplastieken. Met deze laatste kunstuiting had hij rond die periode een paar exposities.
Jan In het begin van de jaren zeventig kocht hij zijn eerste schildersdoos. In die periode was hij erg onder de indruk van de schilderijen van de Joegoslavische naïeve schilders, die toentertijd erg populair waren.
Eerst werd Jan beïnvloed door deze Joegoslavische schilders, doch in de loop van de tijd ontwikkelde hij zijn eigen herkenbare naïeve stijl. In primaire kleuren schildert hij zijn herinneringen uit zijn jeugdjaren.

Jan tekent zijn werk met de naam "MAURICE".
Gedurende de laatste 35 jaar dat hij naïef schildert, exposeerde Jan in verschillende galeries en in openbare gelegenheden in binnen en buitenland
Zijn werk is in bezit van particulieren, naïeve kunst verzamelaars en instellingen.

Jan Martens is de maker van de site van Nederlandse Naieven.

Adrie Martens

(1944), groeide op in Den Haag.
In 1965 trouwde zij met Jan (Maurice), en zij kregen twee kinderen. Gedurende de periode dat de kinderen opgroeiden, had zij geen tijd en inspiratie om schilderijen te maken.

In die periode ontwierp ze kinderkleding.

Omstreeks 1991, toen haar zoon en dochter het huis verlieten om op zichzelf te gaan wonen, was zij weer in staat haar schilderhobby op te pakken.

Al tijdens haar kinderjaren was Adrie altijd al omgeven met veel huisdieren. Ook toen de kinderen opgroeiden, waren er veel beesten zoals een geit, schapen, honden en katten, duiven, konijnen etc, in en om het dijkhuisje op het platteland.
Hierdoor werd ze natuurlijk sterk geïnspireerd.

Mensen en dieren zijn de belangrijkste afbeeldingen op haar naïef schilderwerken.

Het afbeelden van de grote handen geeft de toeschouwer een beschermend gevoel. Haar werk, welk een internationale prijs heeft gewonnen, is in bezit van diverse personen en instellingen.

Peter Mattheij

werd geboren in 1932 te Arnhem. Zijn vader was kleermaker en later textielhandelaar. Mattheij ging naar het gymnasium, maar de lastige en levenslustige jongen werd van school gestuurd en was daarna enige jaren verkoper in diverse winkels. Hij ging toch weer terug naar school, maar tijdens het eindexamen (ca. 1955) vertrok hij naar Amsterdam, waar hij een baan kon krijgen bij een grote handelsfirma. In 1957 werd hij uitgezonden naar de Dominicaanse Republiek als commercieel medewerker, waar hij twee jaar zou verblijven. Na terugkomst in Amsterdam publiceerde hij over de Dominicaanse Republiek in een bekend weekblad en hij kwam in de perswereld terecht, waar hij o.a. als teletypist, corrector, redactieassistent en journalist werkzaam zou zijn. In 1978 werd hij arbeidsongeschikt en sindsdien leeft hij van een uitkering. De vrije tijd die hierdoor ontstond werd opgevuld met schilderen, wat hij eerder al incidenteel had gedaan. Zijn belangstelling was aanvankelijk meer uitgegaan naar de fotografie. Nu besefte hij, dat hij zich schilderend veel persoonlijker kon uitdrukken. De eerste schilderijen zijn met een expressionistische toets geschilderd, als gevolg van zijn bewondering voor Vincent van Gogh. Toch valt in dit werk al een naïeve detaillering op. Mattheij zegt zelf over een eidetisch geheugen te beschikken en al spoedig ontwikkelde hij een veel verhalender stijl om het Arnhem van zijn jeugd nauwgezet en waarheidsgetrouw te reconstrueren. Tot op heden ontstonden ongeveer 250 schilderijen, die vrijwel zonder uitzondering het vooroorlogse Arnhem tot onderwerp hebben.

Anne Marie Meier

In 1949 in Cattenom (Frankrijk) geboren ,
opgegroeid in Thionville.
Artistieke opleiding: l'Ecole des Arts appliques te Metz en l' Academie
des Beaux Arts te Mulhouse.
Sinds 1970 woonachtig in Nederland.

Cor Melchers

(1954-2015) woonde en werkte in Huissen.
Van beroep onderwijzer zijnde, maakt hij gebruik van hoe kinderen omgaan met verf.
Hij maakte naïeve schilderijen op een manier die ons veelkleurigheid en een grote mate van expressie in lijnenspel en vlakvulling laten zien.
Hij schilderde naar een harmonische behoefte aan simpelheid in de voorstelling. Voornamelijk zijn landschappen en stadsgezichten maken veel bezoekers van zijn regelmatige exposities vrolijk .
Zijn stijl laat ook sporen zien van een bekende naïef schilder; Toon Tieland.
De laatste jaren zijn er in musea en galeries diverse exposities van zijn werken geweest. Met name die in Alkmaar,Nijmegen en in Amersfoort en Museum Slager in Den Bosch, waren een groot succes.

Peer Mijland

(1948) werd geboren in de oude wijk Woensel van de gemeente Eindhoven.
Als kind maakte hij mee dat de oude wijk waar hij woonde, werd gesaneerd hierdoor moesten vele prachtige huizen plaats maken voor de "vooruitgang" die bestond uit betonnen en glazen blokkendozen en nieuwbouwwijken.
Ook het huis waar Peer een gelukkige jeugd had moest plaats maken voor een parkeerplaats.
Na een kweekschool voor onderwijzers, vestigde Peer zich als onderwijzer aan de R.K. Basisschool te Loenen.
In 1986 verhuisde hij met echtgenote Annie naar Brummen (Gld.), een oud dorp aan de IJssel
Na een depressie en een conflict met zijn werkgever begon Peer in 1980 te schilderen.
Naast schilderen houdt hij zich bezig met o.a. het restaureren van heiligenbeelden.
Herinneringen, oude monumentale huizen en gebouwen , maar ook kindertekeningen en vrouwen met weldadige vormen zijn een inspiratiebron voor Peer.
De symbolen in zijn schilderijen zoals ballonnen, vooroorlogse voertuigen en bijbelse afbeeldingen betekenen voor hem het ontsnappen uit de allerdaagse sleur.

De kleuren rood en blauw zijn in zijn werken sterk vertegenwoordigd, en vormen een sfeer van gezelligheid en beslotenheid.

Marie-Christine Huybrechs

Is vooral bekend geworden door haar weergave van huizen en gebouwen met een nogal grillige architectuur. Ze werd in 1915 te Den Haag geboren. Haar ouders waren vlak daarvoor uit België gevlucht. Na het eindigen van de eerste wereldoorlog ging het gezin terug naar Antwerpen waar Marie-Christine Huybrechs sierkunsten studeerde aan het Sint Lucaspaviljoen. Nu woont ze in Kortrijk. In haar schilderijen verschijnt vaak het blonde meisje, dat ze zelf eens moet zijn geweest.

Leo Neervoort (Den Haag 1908-1981)

Was portier en bode bij de Staatsdrukkerij. Begon in 1957 na een ziekte te schilderen, vooral openbare feesten rond leden van het Koninklijk Huis. Kreeg eerste prijs op de 2e Triënnale van Bratislava en een eerste prijs in Zagreb (Triënnale Naivi ‘ 73) (bron: Nederlandse Naieve kunst, tentoonstellingscatalogus Frans Halsmuseum, Vishal Haarlem, 28 november 1976 - 2 januari 1977).

Johan Jeuken

(Venray, 1909 - Amsterdam, 14 februari 1982) maakte naïeve schilderijen; zelf noemde hij zich een plezierschilder. Zijn beroep was kleermaker: hij leerde het vak bij zijn vader en vestigde zich in 1933 als zelfstandig dames- en herenkleermaker.

Vanaf 1967 schilderde hij bijna uitsluitend met olieverf. Zijn schilderijen hebben vrijwel allemaal betrekking op het Venray van zijn jeugd. Ze beelden specifieke gebeurtenissen uit zoals de kermis, processies, het schuttersgilde en sportdemonstraties. Ook uitstapjes van de lagere school, de veemarkt, de mobilisatie en het bombardement van Venray zijn met eindeloos geduld en precisie geschilderd.

Gerard de Nijs

geboren 1918 in Kaatsheuvel Overleden 1989

Gerard de Nijs die met zijn "naïeve" werken naar perfectie streefde, exposeerde wel in de Verenigde Staten, namelijk in het New Yorkse Collyseum, in San Diego en in Dallas. Verder in Europese steden als Parijs, Brussel en Keulen; in eigen land in Amsterdam, Rotterdam, Den Haag, in het witte stadje Thorn, het van Goghplaatsje Nuenen en in nog veel meer oorden waar kunst geliefd is.
iaald. Zijn echte vakanties bracht hij door in landen waar hij kon genieten van kunst en cultuur. Om inspiratie op te doen? Welnee, ik denk van niet, want Graard de Nijs had immers inspiratie genoeg van zichzelf.

Gre Noot-Huygen

werd geboren in 1914 te Enschede. De vader was rijwielhandelaar, de moeder overleed toen zij negen jaar was. Op 21-jarige leeftijd trouwde ze met een magazijnbediende en ze kreeg vijf kinderen. Naast het huishouden heeft zij bijna altijd gewerkt en zelfs haar diploma middelbare school gehaald. In 1961 zou zij scheiden en in 1964 met de goudsmid Cornelis Noot hertrouwen. In dat jaar hield zij ook op met werken als hoofd in de huishouding van een bekend hotel. Bij dit afscheid kreeg zij een schildersdoos cadeau. Men meende dat zij wel talent zou hebben, omdat haar boeketten altijd zo mooi geschikt waren. In 1970 volgde een eerste tentoonstelling. Gre Noot is een zeer emotioneel mens, met veel gevoel voor rechtvaardigheid en schoonheid. Zij voelt een zekere verwantschap met Vincent van Gogh, bij wie het volkse en religieuze ook een grote rol speelde. In haar werk, dat vooral gekenmerkt wordt door hevige kleuren, verhaalt zij over de folklore uit haar provincie, het wonder van de natuur en haar interesse voor de bijbel vanwege de persoon van Jezus. Zij heeft zich vaak beklaagd, dat zij "zo grof" schildert, en dat zij bepaalde plastische problemen maar niet de baas kan worden. Haar emotionele toets maakt haar werk echter buitengewoon levendig en overtuigend. Sinds enkele jaren experimenteert zij graag en ontstaan tevens meer abstracte, op de natuur geënte, symbolische werken. Gre Noot werkt te Dal fsen bij Zwolle en beoefent diverse technieken: waterverf, gouache en olieverf op doek.

Frans Pasma

werd geboren in 1902 te Kolderwolde, Friesland. Hij werd arts, en werkte achtereenvolgens als huisarts en schoolarts in Friesland. In 1947 promoveerde hij tot doctor in de geneeskunde. Later in zijn Leven zou hij twee hobby's hebben, houtsnijden en schilderen en zijn productie kwam na zijn pensionering goed op gang. Eind jaren zestig had hij al meegedaan aan nationale tentoonstellingen en zelfs een prijs gewonnen. Hij heeft nooit les willen geven, omdat hij, naar eigen zeggen, alleen maar wilde schilderen zoals hij het zelf aanvoelde. In zijn werk is het hem vooral te doen een beeld te geven van de Friese folklore, de gebruiken en feesten, zeilwedstrijden en volksdansen, klederdracht en karakteristieke architectuur. Hij zou vooral veel succes hebben met zijn winterschilderijen en de onvermijdelijke arresleden en schaatsers, met name ook in Zwitserland.
Vanwege gezondheidsredenen moest hij in 1985 ophouden
met schilderen en houtsnijden. Hij overleed in 1994 te Drachten.
Het meeste werk, circa zestig schilderijen, bevindt zich nog in het bezit van de familie.

Joop Plasmeijer

Geboren in 1942 te Amsterdam,maar al lang weer in het oosten van het land in Beckum, samen met Marijke Verholt.
Joop himself Autodidact, in 1969 en 1971 de 1e Talensprijs.
Exposities in binnen en buitenland.
oa. Galerie Hamer te Amsterdam, Galerie Artisart te Maastricht en Slot Zeist. Parijs, Berlijn,Wroclav, etc.
Behalve van de schilderkunst zijn ze helemaal gek van het verzamelen.
Marijke is gek van Clowns,vooral PIPO de clown en heeft een imposante verzameling.
Joop doet niet onder en verzamelt speelgoed.
Speciaal de nederlandse TV series Swiebertje-Paulus de Boskabouter en Fabeltjeskrant.

Willem J. Poelman

werd geboren in 1896 te Delft als zoon van een slager. Als kind droomde hij er al van om te gaan schilderen, maar men bepaalde, dat hij in het familiebedrijf moest gaan werken. Hij was daarover zeer verbitterd. Uiteindelijk werd hij bontwerker en bonthandelaar. Pas na zijn 65ste levensjaar is hij gaan schilderen, toen hij al lang in Utrecht woonde. Met het schilderen begon hij pas echt te leven, heeft hij gezegd. Hij vond aansluiting bij het surrealistische, grafische gezelschap "De Luis", was enige jaren lid en kreeg les van William Kuik. Ook in het werk van Poelman speelt de fantasie een rol, al blijft de betrokkenheid bij de eigen levenservaring duidelijk. Zijn werk is wel omschreven als "rijk aan bizarre toespelingen en verbeeldingen, die alle een diepere betekenis hebben". Het oeuvre is betrekkelijk klein van omvang, gezien het feit dat hij slechts ca. zeven jaar zou kunnen schilderen. Desalniettemin heeft hij succes gekend met tentoonstellingen in binnen- en buitenland, w.o. Franfurt (1967), Antwerpen (1968) en Bratislava (2e Trinnale van Naïeve Schilderkunst, 1969). Hij overleed te Utrecht in 1973.

Daan Keuning

Woont in een huis, dat op zichzelf al een naïef schilderij is. De wanden van zijn woonkamer heeft hij beschilderd met bloembollenvelden, een zonsondergang en een bloemstilleven. Ruimte om zijn eigen schilderijen op te hangen heeft de in 1891 op de Lemmerboot geboren Keuning niet, maar dat vindt hij niet erg. De ex-pruikenmaker uit Hoofddorp : "Om steeds tegen m'n eigen schilderijen aan te kijken Nou,nee".
Keuning heeft de meeste van zijn werken weggegeven.

Neeltje Prins van den Broek

(Soest, 29 december 1888 - aldaar, 24 februari 1981) was huisvrouw en kunstenaar.

Neeltje van den Broek was dochter van Jacobus van den Broek en Dina Jurdes. Ze huwde Albert Prins. Ze schilderde met olieverf op board.[1] Haar werk wordt gerekend tot het Nederlands naïef realisme.[2] Voor haar werk ontving ze in november 1967 de CO-OPprijs Utrecht. Zij was lid van de Amsterdamse vereniging De Zondagsschilders.

Govert Rombout

Kreeg op school al een to voor tekenen. Hij had wel schilder willen worden, maar omdat dat "niks verdiende" werd hij typograaf. Rombout, die op it juni 1895 werd geboren, heeft zijn hele leven in Vianen doorgebracht. Als hij gaat schilderen, maakt hij eerst een schets op papier voordat hij aan het doek begint.

Josje Roverts

volgde een opleiding aan de Academie Artibus in Utrecht. Zij had vervolgens lessen van J. Moesman en W. van Leusden. In 1974 vestigde zij zich in Gouda. Bezat daar tevens jarenlang een galerie, aan achtereenvolgens het Weeshuisplein en de Nieuwe Haven.
Ongeveer zevenhonderd schilderijen van haar hand, waaronder portretten, bevinden zich in huis bij particulieren, in privéverzamelingen, in bedrijfscollecties en in musea.

Josche P Roverts overleed op 9 december 2002

Leendert Ruissen

werd geboren in 1892 te Wemeldinge, Zeeland. Na de lagere school doorlopen te hebben werd hij parlevinker, en op zijn vijftiende slagersleerling, omdat dit een zekerder bestaan leek. Zes jaar later kocht zijn vader een eigen slagerij voor hem in Wemeldinge, maar na een paar jaar verwisselde hij de slagerij voor een winkel in manufacturen, die hij tot zijn pensionering in 1951 zou drijven. In 1956 overleed zijn vrouw en sindsdien ging zijn gezondheid sterk achteruit. Toen hij in 1959 ziek te bed lag en uit het raam keek naar de frisse Zeeuwse natuur, raakte hij zo geroerd, dat hij met zijn vulpen het uitzicht begon na te tekenen. Het resultaat verbaasde en inspireerde hem. Zijn onvermoede talent zag hij als een geschenk van de God, die hij zijn hele leven zeer toegewijd was geweest en hij ontdekte een nieuwe taak om de door God gegeven natuur te prijzen door middel van schilderen. Leendert Ruissen heeft met liefdevolle hand een klein en teer oeuvre weten te scheppen , dat de sfeer van het Zeeuwse platteland treffend weergeeft. Keurige tuintjes, boordevol stralende bloemen, aandoenlijke boerenhuisjes en schilderachtige schuren, bloeiende bomen en struiken, krijgen met gevoel voor licht en kleur vorm op papier en doek. Leendert Ruissen overleed in 1980 te Goes.

An Rutgers van der Loeff

Werd geboren in 1910 te Amsterdam. Zij werd internationaal bekend als schrijfster van kinderboeken, waarvan zij er ook een illustreerde. Zij begon in 1975 met schilderen (toegevend aan een oud verlangen, zoals zij zelf zegt) nadat zij bij de naïeve schilder Johan Jeuken op bezoek was geweest. Wekelijks kwam zij daarna op diens atelier om te schilderen. Zij exposeerde regelmatig en in 1985 vond te Amsterdam haar tot dusverre enige eenmans-tentoonstelling plaats.

Willem Cornelis Ruysbroek

(hij signeert met twee puntjes op de y) werd geboren in 1911 te Delft en hij overleed in 1961 te Menton, Frankrijk. Helaas is er over deze schilder niet veel bekend. Volgens Jakovsky leidde hij een nomadisch leven en had hij allerlei baantjes, waaronder electricien en matroos. Vanaf 1947 woonde hij in Frankrijk, na de hele wereld rondgereisd te hebben, waarschijnlijk als zeeman. Tenslotte zou hij ook gewerkt hebben als tuinman in het ziekenhuis van Menton, waar hij in 1961 aan tuberculose zou overlijden. Niet bekend is of hij als patient werkzaam mocht zijn als tuinman of als betaalde kracht van buiten was aangesteld. Een arts zou hem de beginselen van de schilderkunst hebben bijgebracht. Wel lijkt duidelijk, dat hij alleen de laatste twee jaar van zijn leven heeft geschilderd. In zijn werk gaat het hoofdzakelijk om zijn herinneringen aan Nederland, gekleurd door tijd en fantasie. Overal kanalen, sluizen, schepen en boten, Hollandse huisjes, molens en vrolijke bloemen. Karakteristiek is het gebruik van de primaire kleuren rood, blauw en wit. We hebben hier te maken met voorbeeldige naïeve kunst, expressief, speels, vindingrijk, vrij en blij. Een uiterst levendig oeuvre van onbekende omvang.

Kunstenaars L-R